AI staat voor Artistieke
Interlyceale. Dit is een wedstrijd tussen de vier oudste lycea van
Nederland!
Het begon
allemaal nog voor de finaleavond. Ik (Bertus) had een goed script nodig voor mijn
cabaret stuk voor op de AI. Cabaret is dat je een verhaal verteld of gewoon
praat over de politiek of zoiets. Je maakt er dan grappen over, en dat zijn
niet altijd even nette grappen. Ik had dus een goed script nodig. Dit was
zeker niet makkelijk want er moest ook nog een paradox in het verhaal zitten.
Een paradox is
een schijnbare tegenstelling zoals: “Latijn is een dode taal, maar het is
onsterfelijk.” Dan heb je dus iets wat bijna hetzelfde is maar toch helemaal
tegenstellend.
Waarschijnlijk
heb je al gemerkt dat het een super lastig thema is! Maar ik heb me er doorheen
geslagen en ik het was me uiteindelijk zelfs gelukt om een mooi samenhangend
verhaal te creëren. Dit mooie verhaal mocht ik dan ook opvoeren op de
‘finaleavond’!
Nadat ik samen met Tobias (uit de 3de klas) door de
voorrondes heen was mocht ik voor een uitverkochte zaal mijn cabaret stuk
opvoeren. Dit was best spannend, zeker omdat dit eigenlijk mijn allereerste
keer was dat ik alleen voor zo’n grote zaal optrad! Het was dan ook zeker een
spannende bedoeling in de coulisse!
Dan stond ik
daar. Met in mijn ene hand een groot glas met water, en in mijn andere hand een
doosje dat een camera moest voorstellen. Toen was het moment daar, de gordijnen
gingen dicht en de presentatoren liepen op. Ik was heel bang dat ik erg in de
weg stond want op het stoffige podium werd met van alles geschoven, van piano’s
tot drumstel onderdelen. Maar toen eindelijk alles weg was geschoven en al
mijn accessoires op hun plek lagen kon ik nog voor het laatst even rekken en
strekken. Ook kon ik nog even met de podium commissie gebaren dat alles goed
ingesteld was!
Ik was er klaar voor, de presentatoren liepen weer van het podium af en het doek ging open!
Ik mocht beginnen en alles ging perfect! Van begin tot eind! Waar bij de
generale repetitie nog wat fout ging met de belichting, was dat geen probleem meer op deze spectaculaire avond! Toen ik aan het eind op de grond lag na te hijgen, gingen de doeken dicht en kreeg ik een applaus! Wow, dat was echt
geweldig. Het beste cadeau wat een acteur kan krijgen is applaus!
Nadat ik alle
andere shows ook had bekeken kwam de uitslag! Het probleem was alleen was dat ik
steeds hoopte dat ik door mocht naar de echte AI en mijn tegenstander,
Tobias, ook super goed was! Ik zat bevend te wachten totdat ze zeiden wie had
gewonnen en toen kwam mijn naam uit de mond van de jury rollen!
Dat moment is
niet te beschrijven, gewoon een overmacht van geluk en ook gevoelens. Maar ook
zorgen zoals: Wat moet ik doen op dé AI? En wat als ik laatste word! Maar
vooral het gevoel waar ik die nacht (om 12 uur ’s nachts, de avond duurde heel
lang) mee naar bed mocht. Ik mocht, verdraaid, naar een nationale wedstrijd om de
eer van het LCL hoog te houden!
Dus toen ik
die vrijdag om 5:30 opstond om naar school te gaan, stond ik met een geweldig
gevoel op! Ik mocht die dag gewoon met de bus naar Overveen! Om daar op het
Kennemer Lyceum een wedstrijd te winnen.
Toen ik na een
lange busreis van anderhalf uur aankwam op het Kennemer Lyceum was het gewoon
een ervaring die ik tot in mijn doodskist mee zal dragen. Je komt als een
mannetje van 12 jaar binnen op een school waar alleen maar ‘grote mensen’
rondlopen.
Het viel me
pas op toen ik naar de wc ging! De stroom was uitgevallen, in heel
Noord-Holland! Dit is niet best als je een programma draait vol met microfoons,
lampen, elektrische instrumenten en airco’s! Ik ging naar de wc en d’r was geen
licht! Geweldig!
Door deze
stroomstoring moest ik mijn hele show zonder licht doen. Ze hadden dus alle
gordijnen open gezet en dan was niet fijn! Want normaal heb je een heleboel
lampen op je gericht staan dus zie je het publiek niet. Maar nu kon ik iedereen
en alles zien! Maar gelukkig ben ik niet bang om naar publiek te kijken dus
dit was geen grote hindernis voor mij! Ik was gek genoeg helemaal niet
zenuwachtig voor deze show. Dit is best gek aangezien ik niemand uit die
zaal kende (behalve mensen van het LCL) en in die zaal hing een nogal gespannen
sfeer. Dit is omdat het echt om het winnen gaat daar. Dus als je iets een héél
klein beetje niet goed vindt dan applaudisseer je gewoon niet! Dus ik was een
beetje bang dat ik gewoon afgekraakt zou worden maar integendeel! Ik kreeg van
bijna de hele zaal een staande ovatie! Geweldig is dat, wat ik al eerder zei en
nu herhaal: Het beste cadeau voor een acteur is applaus!
Ik had die dag
ook iemand geholpen met een film maken dus ik had mijn eigen uitslag gemist! Zo
stom! Maar gelukkig had iemand het gefilmd en kon ik zo nog steeds de tips
meekrijgen en mijn uitslag!
Ik ben
namelijk 2de geworden! Het Amsterdams Lyceum had mij verslagen. Maar
ik had hun act gezien en ze hebben de titel zeer zeker verdiend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten